Den store fiskeriflåten trong etter kvart også ein fast plass på landsida. Dermed blomstra det opp sjøbuder langs strandlinja i Hareid. Ei av desse større budene var Tampenbuda, bygd for å dekkje den første Tampenbåten sitt behov rundt 1915.På ei steinfylling utetter sandstranda vart den store buda reist med ein trepir frå landsida som sikra god tilgang frå land. Denne buda tente i alle år Tampenbåtane samt andre båtar når behovet var der. I buda vart det rigga liner, laga fiskegarn, nøter og anna utstyr frå det eine fiskeriet til det neste. Den salta torskelasten vart også laga på buda til kjøpar var klar. Buda vart notfolk og andre sin faste arbeidsplass. Der var med andre ord stor og livat aktivitet i og rundt buda. Før andre verdenskrig brant Tampenbuda og alt gjekk opp i flammer.

50-talet representerte dei gode sildeåra som gav gode inntekter i næringa. 1952 vart ei ny Tampenbud reist, noko større en den gamle.

Historia og aktiviteten fortsette i mange tiår og buda gjorde dei same teneste heilt fram til at Hareid sin store fiskeflåte smuldra bort.

Dei siste båtane som kom til, som nye Tampen frå 1988, vart for stor og fekk derfor ikkje tilkomst med sitt meir djupgående skrog.

I 1996 vart den siste Tampenbåten solgt og reialaget avvikla.

Godt skjerma av dei nye moloane og uten mogleg tilflot av større båtar såg det ut til at buda kom til å forsvinne, slik dei to andre budene frå stordomstida gjorde. Også desse budene låg i sentrum, men to store brannar tok dei ut av tida.

I Hareidssamfunnet er det i dag få teikn igjen etter stordomstida som Noregs største fiskerihamn.

Tampenbuda minner nye generasjonar om ei tid som var, og er svært viktig for at denne historia ikkje skal døy ut.

Ei eineståande plassering, utforming og historisk verdi gjer Tampenbuda til blomen i hamneområdet på Hareid.

Ved sida av kirka er det dei to bygga som gir Hareid størst særpreg.